Etki alanları

[nothingness]

Herkese esenlikler diliyorum,
Bir süredir kafa yorduğum birşey var, duygularımız, düşüncelerimiz, konuşmalarımız ve eylemlerimiz ile hangi etki alanında bulunuyoruz?
Şiddetin kötü olduğunu kabul ediyoruz fakat, bir çoğumuzun hatta hemen hemen hepimizin içinde barınan bir duygu. Bir çoğumuz bunu uyguladığında başımıza hukuki veya fiziksel birşey gelmeyeceğini bilsek bunu uygulamaktan çekinmeyeceğimizi düşündürüyor. Bu diğer konular içinde geçerli,en bariz örnek şiddet olduğu için verdim.Bu düşünce formları ile hangi enerji kaynağını besliyoruz. İnsan garip bir canlı aklına çok aşağılık veya çok mükemmel düşünceler takılabiliyor. Bir zevist olarak düşünce formlarımızı hangi yönde programlamalıyız?

 

[sokrates0]

Şiddetin kötü olduğunu düşünüyorsak şiddete başvurmayız zaten. Örnek verdiğiniz şiddet bir duygu değil tepki mekanizması. Şiddet genellikle öfke, nefret gibi duygularla ve korku, zarar verme dürtüsü gibi sebeplere dayanır.

Bir hikaye örneği verebilirim. İki karakter alalım. Biri Mehmet diğeri Elif olsun. Mehmet küçük yaşında ailesi ve arkadaşları tarafından dışlanan saygı görmeyen adeta bir hayalet dolaşan biri. Babası onu sürekli aşağılarken, annesi de görmüyordur. Abisinin gölgesinde sürekli kendini kanıtlama hali içindedir. Aile sofrasında abi övülürken Mehmet sadece seyirci kalmaktadır. Özgüvensizliği iliklerine kadar yaşayan Mehmet okulda arkadaşlarına karşı bir tutum sergileyemediği için yine aşağılanıp üstüne şiddet görür. Şiddetin izlerini gören aile Mehmet'e "Dayak mı yedin? Niye bu kadar zayıfsın oğlum sen !?1??!?!" diyerek şiddet uygular. Mehmet bu tutumlara karşı daha da sessiz kalırken insanlar daha da üzerine gelir. Günlerden bir gün Mehmet bir kırılma yaşar ve artık tepki göstermesi gerekir. Mehmet tepkisini ortaya koyduğunda ona zavallı muamelesi yapan çevresi afallar ve artık ona karşı yaptığı tutumlara dikkat eder. Zamanla artık yetişkin olan Mehmet Elif'i görür ve aşık olur. İlk başta her şey çok güzeldir. Beynin ürettiği hormonlar sebebi ile Mehmet hayat amacını bulmuş gibi bir huzura kapılır. Ancak heyecan azaldıkça bu üretim de azalır. Mehmet bir gün onu aldattığını savunarak Elif'e psikolojik şiddet uygular. Elif anlam veremez ama güzel giden ilişkisini düşünerek "Belki de hatalıyımdıe." diye düşünür. Mehmet ilişkisi hakkında olumsuzluk yaşamamak adına yine uyumlu, sevecen kişiline döner. Ancak başka bir gün telefon da biri ile mesajlaştığını görünce deliye döner ve Elif buna yine anlam veremez. Bu defa Elif kendisinin haklı olduğunu bilerek çıkışır. Mehmet Elif'in çıkıştığını görünce bu sefer şiddet uygular. Elif uzaklaşır Mehmet aynı kişiliğine döner ve döngü şeklinde devam eder olay.

Burada Mehmet şiddeti ve öfkesini, saygı görmek ve var olmak için kullanır. Erken gelişimde yaşadığı olumsuzluklar sebebiyle artık nedensiz olarak öfke ve nefret hissetmek için uğraşır. Bilinçaltında "Eğer öfke göstermezsem. kimse bana saygı duymaz" gibi varlığını görmediği bir düşünce oluşmuştur. Bu yüzden bilinçaltı sebep olmasa bile sebep yaratmaya çalışır. Çünkü Mehmet için sevilmek demek insanlara karşı öfke ve şiddet göstermek demektir. Mehmet aslında şiddet göstererek kendini savunuyor ve sevilmek isteniyordur.