Tanrılar, insanlarla olan ilişkilerine bu şekilde bakmazlar. Yani yansıttığınız şekilde bizlere olan bir aşağılayıcı bakışları yoktur.
Bize "ufak bir çocuk" olarak bakarlarsa, bu, bizim ciddiye alınmayacak aciz varlıklar olmamızdan değil; bunun yerine, gelişiminin henüz çok başında olan ama yüksek potansiyelli varlıklar olmamızdan kaynaklanır. Tanrıların yargıları adaletlidir ve bizi, bizden daha iyi tanırlar. Davranışları kusursuz varlıklardır ve sözde "insani" nitelikler ile tanımlanamazlar.
Tanrılar bizden soğur mu diye sorulursa ve buna bir cevap vermek gerekirse, bu, aslında yanlış bir soru olduğu için bizi doğru bir cevaba götürmeyecektir. Eğer bize zararı olan davranışlarda bulunuyorsak ve potansiyelimizi baltalıyorsak... Bu onları "soğutur" mu, yoksa durumumuz için onları "üzer" miyiz? Cevap oldukça açık.