Ruhsal yorgunluk

[quodsupraestetiaminfra]

Üzülmenizi anlıyorum. Olsun üzülmeyin boşverin. Bununla uğraşmak zorunda değilsiniz.

Kesinlikle boşuna okumadınız. Sizinle gurur duyuyorum. Ne güzel doktursunuz, saygın bir işiniz var. Ülkenin ve dünyanın sizin gibi doktorlara ihtiyacı var. Doktorlar bir bir kaçıyor bu ülkeden ama siz her şeye rağmen buradasınız.

Kimin ne dediği önemli değil. Ne olursa olsun canınızı sıkmayın. Belli bir yaşı geçmiş sinir bozan hastalarla illa karşılaşmışsınızdır. Bunu da öyle düşünün ciddiye almanıza gerek yok. Her şey ciddiye mi alınır? Gerçekten bilgili ve üstelik SS olan insanların üst mevkilerde çalışması bizim için çok önemli. Benimde hemşirelik okulu okuyan spiritüel yakın bir arkadaşım vardı. Kaybedeli neredeyse bir sene oluyor çok özlüyorum kendisini. Bana bazenleri onu hatırlatıyorsunuz. Zorunlu ve gerekli değil biliyorum ama ben böyle önemli ve saygın işlerde (dokturluk, hakimlik, öğretmenlik gibi) erdem'in önemli olduğunu ve kendisine özel iş ahlakının olmasının daha hoş olduğunu düşünüyorum. Mesela doktorluk sadece reçeteyi yazıp hastayı göndermek veya teşhişi koyup tedavi edip hiç ilgilenmeden "başından savmak"ın yanlış olduğu düşüncesindeyim. Doktorlar hastayla empati kurabilirse onun sıkıntısını daha iyi anlayıp ona göre yardımcı olabilir. Stresini ve üzüntüsünü azaltabilir ve bu birçok şeyin önüne geçer bu sayede. Aynı zamanda şefkat duygusununda doktorlukta önemli olduğunu düşünüyorum. Doktorlar her gün belki yüzlerce hastaya baktığından alışıktır diyebiliriz ancak yinede hastaya şefkatle yaklaşması hastanın durumu için çok önemli. Hastanın rahatlamasını sağlıyor ve kendisini "anlaşılmış" hissettiriyor. Sadece söylemek istedim umarım siz de doktorluğu sadece bir iş olarak görmek yerine böyle yapıyorsunuzdur çünkü insanın canı söz konusu.
Bu arada ne doktoruydunuz? Söylemek isterseniz ve izin verilirse tabii.

Teşekkür ederim ancak ben de Türkiyeyi terk eden doktorlardan birisiyim, ancak mezun olduktan sonra değil direkt ailemin benim Türkiyede okumamı istememesi sebebiyle yurtdışındayım
Sadece belli yaştan sonra değil istediklerini elde edemeyince bile bize saldıran insanlar var bu dünyanın her yerinde böyle. Kaybınız için üzgünüm, bu kişinin bana benzemesinden de dolayı üzgünüm umarım tekrardan ona kavuşursunuz .
Tabii ki de iş ahlakı önemlidir genelde herkese güler yüzlü olmaya çalışırım,konuşur derdini dinler hatta babama göre de fazla obsesif takıntılı bir doktorum her şeyi eşeleyip soru bırakmadığım için, işte ben bunları yaparken belki bir insana 30 dakika ayrımaya çalışırken birisi gelip bu tarz konuşuyor ağırıma gidiyor.Maalesef biz de alışık değiliz,bazı hastalarla bağ kurarız ve sonra onları kaybederiz bunlar bize üzüntü verir, bazılarının hikayesi üzüntü verir ya da ben işime duygularımı karıştırıyorum gençlik cahilliği yaşıyorum.Bunu işimden çok benim parçam olarak görüyorum ben çocukluğumdan beri evin içinde önlükle gezen steteskop görünce onu takıp oyunlar oynayan birisiydim, o yüzden sınavda birkaç net fazla yaptım işsiz kalmayım diye değil de cidden parçam olduğu için okudum hala daha okuyorum, özel değil tabii ki bir cerrahi bölümünde cerrahi asistanım şuanda, bitirebilirsem belki dünyaya faydalı birisi olacağım ancak böyle konuşan insanlardan dolayı bazen sorguluyorum gidip kafe açsam mı diye