Sorusorupkaccam
New member
- Joined
- Oct 5, 2024
- Messages
- 1
Esenlikler, biraz içimi dökeceğim. Ne kadar yirmi yaşından küçük de olsam, ergenliğimin son yıllarında düzgün bir ilişki içerisinde olmak istiyorum. Ama eşcinsel olduğum için, bırakın ikili ilişkileri, hayatımda kendimden başka 5’ten az eşcinsel erkekle konuşmuşumdur. Dolayısıyla ilişkiler geliştirebileceğim kimseyi tanımadım. Tek bir kişiye bile rastlamadım. Bu insanı, ne kadar yalnız olmasam da, inanılmaz yalnız ve tek başına hissettiriyor. Bahsettiğim şey, anlayacağınız üzere, duygusal bir boşluk. Ama kimi sevsem, sonunda gay olmadığını bildiğim için bu boşa çıkıyor. Ben de artık herhangi bir erkeğe karşı hafif bir yakınlık hissetsem bile, sonunun boş olacağı aklıma geliyor ve salak gibi ortada kalmışım gibi hissediyorum. Ama zamanın böyle yalnız geçmesini de istemiyorum. Dediğim gibi, hayatımda ne kadar az eşcinsel tanısam da, birçoğunu görüyorum ve gördükçe daralma geliyor. Hiçbiri adam akıllı erkeğe benzemiyor ve çoğu kızdan farksız. Bu da benim standartlarımı düşürüyor ve düşmesini de hiç istemiyorum. Ama insan olmadığı için başka çare de kalmıyor. İlla gördüğün birisi olmak zorunda değil; tanışma uygulamalarından insanlarla tanışabilirim diye bir durum da söz konusu değil. İleride yapmak istediğim meslek için internette bu tarz sitelerde fotoğraflarımın olması, iğrenç bir durum olur. Onun dışında, Instagram gibi sosyal medya uygulamalarından da düzgün bir tip bulamıyorum ve yabancı bir erkek de olsun istemiyorum. Aynı dilde ve kültürde yetişmiş Türk birini istediğim için o seçenek de eleniyor ve dediğim gibi, salak gibi ortada kalıyorum. Sizin bana önerebileceğiniz taktik tarzı şeyler var mı?