Dua Etmeyi Beceremiyorum

[Fırtına]

Esenlikler. Evet, başlığı okuduğunuzda muhtemelen 'nasıl yani?' dediniz ama doğrusu bu. Benim için memleket meselesi hâline de geldi. Hayatımın büyük bir çoğunluğunu Tanrısız, hatta ruhaniyeti saçmalık ve plasebo olarak belleyerek yaşadım. Zevizm üzerine geçirdiğim süreç boyunca her dua etmeye kalkıştığımda beceremedim. Olmuyor, karşımda bir Tanrının beni dinlediğini düşünmek beni korkutuyor. Utanıyorum. Sorunumu biliyorum ancak cümle kuramıyorum. Kime danışacağımı bile ayırt edemiyorum. Örneğin Ruhaniyet ile ilgili bir şeyi kavrayamadığımda Babamıza mı danışmalıyım, Gardiyan Demon'uma mı? Yoksa Lord Thoth'dan bilgelik mi rica etmeliyim bilemiyorum. İnsanlar konusunda böyle değilim, yeterince bir özgüvenim olduğuna inanıyorum. Çevremdeki insanlar bana samimi der ancak bir Tanrıya/Tanrıçaya nasıl samimi olabilirim ki? Gerçekten senin içini, dışını senden iyi bilen yüce bir varlığa karşı nasıl davranabilirim ki? Temel olarak sorunum dua etmeye başladığımda ve buna odaklandığımda utanmaya başlıyor ve cümle kuramayacak hale geliyor olmam. Benim için dua etmek elzem bir şey değil, varlığı olmadan uzun süre yaşadım ve bir şeyi almak için uğraşıyorsam sadece onun için çırpınıp elinde sonunda olmasını bekledim. Ancak Tanrılarla bağ kurmak için gerekli bir şey olduğunu da okudum, ne yapsam bilemiyorum.

 

[Phemonoe]

Esenlikler kardeşim, böyle hissetmeniz çok doğal. Eğer zorlanıyorsanız, bunun üzerinde fazla baskı kurmamaya çalışın. Ruhani bağlar zamanla gelişir, acele etmeyin ve kendinizi zorlamayın. Her şeyin zamanla yerine oturmasına izin verin. Unutmayın, bu yolda hisleriniz ve kalbiniz her zaman en önemli rehberiniz olacaktır. Kendilerine saf sevgi ve saygı ile yaklaşın, Tanrılarımıza içten bir şekilde seslenin. Samimiyetle attığınız her adım, size doğru yolu gösterecek bir ışık olur. Gelişiminizde, koruyucunuz size eşlik edecek ve sizi doğru yolda yönlendirecektir.

 

[Maelstorm]

Tanrılara edilen duaları direkt ve dolaylı olmak üzere ikiye ayırabiliriz. Eğer direkt dualarda utanıyor veya Tanrısal bir varlığın sizi dinlemesinin hissettirdiği baskıdan dolayı çekiniyorsanız, dolaylı yoldan dua edebilirsiniz. Bunu çok derin olduğu için kafamı karıştıran problemlerimde veya duygularımın çok baskın olduğu meselelerde kullanıyorum.

Yapacağınız şey, sanki gece yatmadan önce Zeus'a veya Koruyucunuza, veyahut istediğiniz bir Tanrıya fark etmiyor, dua edecekmişçesine bu duanızı gün içinde düşünmeniz. Yani hem kendinizle konuşuyor gibi yapacaksınız hem de bir yandan bunun dolaylı yoldan bir sesleniş olmasını sağlayacaksınız. Çok kabaca ifade etmek gerekirse kendi kendinize "söyleneceksiniz" ama bunu batsın bu dünya minvalinde bir üslupla yapmayın elbette, saygılı olun.

Bunun yaptığı şey, düşüncelerinizin rahatça akmasına olanak sağlamaktır. Dolaylı yoldan dua ederken çok kapsamlı şekilde düşüncelerimi ifade edebilirken, bazen direkt dua ederken tıkandığım oluyor. Böyle şeyler normaldir, Tanrılarla aranız çok iyi olsa ve bağlar çok kuvvetli olsa dahi bu yaşanabilir. Karşınızda resmen bir Tanrı var ve sizi dinliyor. Bu büyüleyici bir şey.

Elbette bu bir alışkanlık olmasın. Tanrılara direkt olarak dua etmek, düşüncelerinizi direkt paylaşmak ve onlarla konuşmak çok iyidir. Bu dediğim bir kişisel tavsiyedir ve bunu sadece dua etmeye kendinizi alıştırmak veya sizi zorlayan konularda düşüncelerinizin daha rahat akmasını sağlamak için uygulayın. Tanrılar düşüncelerimizi bilir, direkt olarak söylemesek bile.

Kime sesleneceğiniz konusunda, Zeus'a, Koruyucunuza ya da yakın hissettiğiniz veya o meseleyle ilgilenen bir Tanrıya dua edebilirsiniz.

Tanrılar çok üstün varlıklardır ve kusursuz bir organizasyon ile hareket ederler, yani siz mesele şifa ile ilgili bir konuda Zeus'a dua ettiğiniz zaman, size Valefor ya da şifayla uğraşan daha alt rütbeli başka Tanrılar yardımcı olabilir. Bu yüzden duanızı kime ettiğiniz konusunda önemli olan şey daha çok, ne kadar yakın hissettiğiniz ve ne denli ilerlemiş bir bağ olduğudur.

Elbette belirtelim, hiç iletişim olmamış bir Tanrıya da dua edebilirsiniz, bu onunla tanışmak için iyidir. Sadece bunun çıkarcı bir havada olmamasına dikkat edin.

 

[-Honestus-]

Yüksek Rahip Hoodedcobra666'nın "Nasıl daha iyi bir Zevist olabilirim?" sorusunu soran bir üyeye verdiği cevap:

1. Meditasyon yapın
2. (Dinî bilgileri) çalışın ve fiziksel Olarak ilerleyin
3. Tanrılara dua edin
4. Yoldan ayrılmayın
5. Her gün tekrarlayın (yeni alışkanlıklar edinin)
Gerisi kendiliğinden gelecektir.

Daha iyi bir Zevist olmak için Tanrılara dua etmelisiniz. Onlarla ilişki kurmanız önemlidir. Zeus/Tengri Baba, Zevizm'i sadece insanın kendisi için bir din olarak görüp kendisini umursamayanlar için “Onlar benim için hiçbir değere sahip değil.” demiştir.

Yardıma ihtiyacınız olduğunda koruyucunuza dua edebilir, Tengri Baba'dan size yardım etmesi için bir Daemon göndermesini rica edebilir veya yardıma ihtiyaç duyduğunuz konuya göre o konuyla ilgilenen Tanrılara danışabilirsiniz.

Tanrılarla ilişki kurmaya Zeus/Tengri Baba'ya ve koruyucunuza dua etmekle başlayabilirsiniz. Tanrıların güç ritüellerini de yapabilirsiniz.

 

[Yin-Yang]

Genellikle ben dua ederken çok yapmacık bir şekilde dua ediyorum. İçten dua edersem içimden istemsizce saçmasapan bir düşünce geçecek saygısızlık olacak diye korkuyorum. Tanrılar ve Tanrıçalar düşünceleri de okuyabiliyor çünkü, bu yüzden dua esnasında aklımdan geçen tüm düşüncelerin kusursuz olması gerektiğine inanıyorum. Kusursuz olamayacaklarına göre yapmacık davranmak saygısızlık yapma ihtimalimi sıfıra indiriyor, dua esnasında ve sonrasında endişelenmemiş oluyorum. Yaptığım bu şeyin ne kadar doğru olduğu tartışılır.

 

[Maelstorm]

...

Tanrılar düşünceleri okuyabildikleri gibi, bu düşüncelerin ardını da görebilirler.

Yani o an saçma bir düşünce geçerse, bu saçma bir düşünce olarak geçer ve gider, o an dua ettiğiniz Tanrı da bunu zaten bilir.

Bunlar zihnimiz üzerinde tam kontrol sahibi olmadığımız için gerçekleşir. Dolayısıyla bunları umursamak ve takıntı hâline getirmek, kırmızı arabayı düşünme misali, sizin içinizde bir dert olur ve ne zaman dua etmek isteseniz, aklınızın bir yerinde bir anda saçma bir şey veya tuhaf bir düşünce belirir. Dediğim gibi, bunlar geçer ve gider, bunlara enerji vermemek gerekir.

Ayrıca Tanrılar sizin duanızı "kusursuzlaştırma" çabanızın sebebini de bilirler. Dolayısıyla o duanın niye "yapmacık" olduğunu da bilirler. Her şeyi bilirler. "Kusursuzlaştırdığınız" duanın ötesindeki sözleri, kalbinizden geçenleri de bilirler. Tanrılar bilirler. O hâlde neyi saklıyor, neyi sakınıyor, neyden kaçınıyorsunuz? Sizi yaratanlardan niye utanıyorsunuz?