biraz sakin mi olsan? sonradan pişman olacağın şeyler söyleyecek gibisin. ruhaniyet bireysel bir gelişimdir. senin geçmiş hayatın, bu hayatındaki yaşadıkların&yaptıkların&deneyimlediklerin hepsi özel ve sana ait sadece.
sizce norveçte bi köyde yaşasaydınız bunlara denk gelmeyecek miydiniz? bir sürü Türk vatandaşı Norveçte bile ayrımcılık, ırkçılık, zorbalık görüyor. mesleğiniz başka bir şey olsaydı hayatınız çok mu farklı olacaktı? Daha pazartesi akşamı meslektaşlarım evlerinden binlerce kilometre öteye zorunlu görevlendirme aldı devlet tarafından ve yolda ambulansla giderken uçurumdan uçup hayatlarını kaybettiler. onlar değil de ben de olabilirdim o ambulanstaki. hayatın neresinde olursan ol birtakım insanlarla muhattap olmak zorunda kalıyorsun. new yorktaki SS arkadaşım bile şikayetçi, her gün bir dolu yahudi ile karşılaşıyorum, yahudi şirketlerinde çalışmak zorundayım çünkü her yer onlara ait. yolda bile önümü kestikleri oluyor diyor. yani hayat hepimize zor.
çoluk çocuğun laflarına kulak asmamanızı tavsiye ederim.
siz (ve biz de tabii) bir askersiniz. mevcut görevinize odaklanın ve dramalardan uzak durun. drama insanı verimsizleştirir. tanrıların yanınızda olduğunu belli etmesi için bir gün kapınızın önüne bir sandık dolusu altın koymalarını bekliyorsanız çok yanılıyorsunuz. bu ancak pislamik cennet tasvirlerinde yer alır. biraz daha hayatınızda ne ciddi tehlikelerden kılpayı bile olsa kurtulduğunuzu gözlemlediğiniz noktada tanrıların size olan yardımlarına da tanık olacaksınız.