Elite
Well-known member
- Joined
- Mar 25, 2020
- Messages
- 2,871
Yıllardır bu konu hakkında önemli emekler göstermiş birileri olarak; artık bu konuda yine bazı şeyleri ve onların önemini gömüldükleri yerden kazarak açığa çıkarmamız gerekiyor.
Gündelik hayatta, hepimiz "İştir kişinin ayinesi, lafa bakılmaz." sözünü duyduk ve bu, pek çok açıdan önem arz etmektedir. Fakat belki de öneminin arka planda kaldığı nadir yerlerden birisi de, bilginin paylaşılmasıdır. Bilgi, o kadar kutsal bir araçtır ki; idaresi sırf bu yüzden zordur. Bilginin yönetimi, pratiği, aktarımı ve dahası, kişinin kendi hayatında ve başkalarının hayatında önemli bir husus olarak yerleşmiş ve bizlerin ve Tanrıların idaresinde kutsallık kazanan bir araçtır.
Güçlü bir şekilde birleştirilmiş pek çok bilgi ve öğreti, tarih boyunca insanlara yararlar, fakat aynı zamanda zararlar da getirdi. Komünizmi düşünün. Marx hayatında tek bir insan öldürmese de, yazıp ortaya ideoloji olarak çıkardığı kaideler, kaç milyon insanı canından etti? Ve daha ne kadarını zor şartlar altında bıraktı?
Bilginin kutsallığına zarar getiren İbrahimi dinler, bilinçaltımızı sömürerek kaç kişiyi Tanrılardan kopardı ve insanlara zarar verdi?
Bunlar, elbette kişinin üzerine tefekkür etmesi gereken konulardır.
Fakat, Satanas'ın Sevinci, bilginin kutsal bir mabedidir. Sembolik olarak, bütün bu bilginin toplandığı yere, ikinci bir İskenderiye Kütüphanesi desek yanlış olmazdı. Dahası, burası kutsal bir Kilise. Bu sözcük, Antik Yunanca Ekklesia (meclis) sözcüğünden gelir. Fakat bunun da köküne inersek, Ekkaleo (yani çağırmak, davetiyede bulunmak) sözcüklerine ulaşırız. Siz her biriniz, Tanrıların ve bizim davetiyemize iştirak ettiniz ve buraya geldiniz.
Fakat bu yolda ilerleyecekseniz eski yaşamınızı ve yararsız alışkanlıklarınızı geride bırakmanız gerekiyor. O kapıyı geçerek içeri girdiğiniz anda, Tanrılar ve Onların Otoritesi, size sadece ileri gitmenizi öğütledi. İnisiye olduğunuz anda, sözcüğün anlamına bakarsak, yeni bir yaşama "başlamış" oldunuz. Tanrıların gizemine ve bilgisine ulaşmaya, o altın elmanın dışının parıltısına, ihtişamına şahit olarak bakmaya başladınız.
İşbu hâlde, yakışıksız olan şeyleri de geride bırakmak gerekiyor. Boş sözcükler, kişiyi ve çevresindekileri tıkayıp ilerleyişine engel olabilir. Hepimizin en başlangıçta yaptığı en temel meditasyon, zihnimizi kontrol altına almak için olan Boşluk Meditasyonuydu. Gönülden geçen, zihinde dolaşan her şey sizin kontrolünüzce olmalıdır. Dahası, eğer bunu da geçersek, ilk işin zorluğundan ötürü; en başta inisiye olmuş olsun olmasın, herkesin temel vazifesi sözlerine ve eylemlerine dikkat etmektir.
Olmaması gereken bir sözcük, deyiş; kişiye yarar katacağına, ufkunu açacağına daha da kötüsünü yaparak onu geriye götürür. Mistisizme inisiye olup Tanrıların bütün mistik bilgilerini zihninize almadan önce, zihniniz üzerinde denetim sahibi olarak bu öğretilerin ve onların Kutsal Kilisesinin hoş ve daima ileri götürücü rüzgârlarına da siz bir destek sağlamalısınız. O Kilisenin bahçesinde, kolonlarının içinde, bizim konuştuklarımız hoş bir esinti gibi yayılmalı ve kalplere ilahi esini getirmeli. Aksi takdirde, Tanrıların her köşede yankılanan İlahi Korosu yerine, bir avuç sokak sanatçısından farksız, uyumsuz bir ses gürültüsü oluşturmuş olurduk.
İşin metaforik yanını bir kenara bırakırsak, bilginin yönetimini ve sözlerin denetimini iyi yapmalısınız. Bunun tersi yöndeki eylemler, sadece kendinizi ve başkalarını geriye sürükleme çabalarından başka bir sonuç ortaya koymayacaktır. Bilinçsiz de yapsanız, aslında yapılan işin özü budur.
Bilginiz yoksa, doğru şekilde zihninizi açarak öğrenmelisiniz. Bilginiz varsa, doğru şekilde, zihninizden düşünerek öğretmelisiniz. Yine de, eğer tercih yapılacaksa, her zaman faydasızlık, eksi götürümden iyidir. Üç Kere Büyük Hermes, Lord Thoth'un da dediği gibi: "Söz gümüşse, sükût altındır."
Buna dikkat ederek ilerleyiniz.
Gündelik hayatta, hepimiz "İştir kişinin ayinesi, lafa bakılmaz." sözünü duyduk ve bu, pek çok açıdan önem arz etmektedir. Fakat belki de öneminin arka planda kaldığı nadir yerlerden birisi de, bilginin paylaşılmasıdır. Bilgi, o kadar kutsal bir araçtır ki; idaresi sırf bu yüzden zordur. Bilginin yönetimi, pratiği, aktarımı ve dahası, kişinin kendi hayatında ve başkalarının hayatında önemli bir husus olarak yerleşmiş ve bizlerin ve Tanrıların idaresinde kutsallık kazanan bir araçtır.
Güçlü bir şekilde birleştirilmiş pek çok bilgi ve öğreti, tarih boyunca insanlara yararlar, fakat aynı zamanda zararlar da getirdi. Komünizmi düşünün. Marx hayatında tek bir insan öldürmese de, yazıp ortaya ideoloji olarak çıkardığı kaideler, kaç milyon insanı canından etti? Ve daha ne kadarını zor şartlar altında bıraktı?
Bilginin kutsallığına zarar getiren İbrahimi dinler, bilinçaltımızı sömürerek kaç kişiyi Tanrılardan kopardı ve insanlara zarar verdi?
Bunlar, elbette kişinin üzerine tefekkür etmesi gereken konulardır.
Fakat, Satanas'ın Sevinci, bilginin kutsal bir mabedidir. Sembolik olarak, bütün bu bilginin toplandığı yere, ikinci bir İskenderiye Kütüphanesi desek yanlış olmazdı. Dahası, burası kutsal bir Kilise. Bu sözcük, Antik Yunanca Ekklesia (meclis) sözcüğünden gelir. Fakat bunun da köküne inersek, Ekkaleo (yani çağırmak, davetiyede bulunmak) sözcüklerine ulaşırız. Siz her biriniz, Tanrıların ve bizim davetiyemize iştirak ettiniz ve buraya geldiniz.
Fakat bu yolda ilerleyecekseniz eski yaşamınızı ve yararsız alışkanlıklarınızı geride bırakmanız gerekiyor. O kapıyı geçerek içeri girdiğiniz anda, Tanrılar ve Onların Otoritesi, size sadece ileri gitmenizi öğütledi. İnisiye olduğunuz anda, sözcüğün anlamına bakarsak, yeni bir yaşama "başlamış" oldunuz. Tanrıların gizemine ve bilgisine ulaşmaya, o altın elmanın dışının parıltısına, ihtişamına şahit olarak bakmaya başladınız.
İşbu hâlde, yakışıksız olan şeyleri de geride bırakmak gerekiyor. Boş sözcükler, kişiyi ve çevresindekileri tıkayıp ilerleyişine engel olabilir. Hepimizin en başlangıçta yaptığı en temel meditasyon, zihnimizi kontrol altına almak için olan Boşluk Meditasyonuydu. Gönülden geçen, zihinde dolaşan her şey sizin kontrolünüzce olmalıdır. Dahası, eğer bunu da geçersek, ilk işin zorluğundan ötürü; en başta inisiye olmuş olsun olmasın, herkesin temel vazifesi sözlerine ve eylemlerine dikkat etmektir.
Olmaması gereken bir sözcük, deyiş; kişiye yarar katacağına, ufkunu açacağına daha da kötüsünü yaparak onu geriye götürür. Mistisizme inisiye olup Tanrıların bütün mistik bilgilerini zihninize almadan önce, zihniniz üzerinde denetim sahibi olarak bu öğretilerin ve onların Kutsal Kilisesinin hoş ve daima ileri götürücü rüzgârlarına da siz bir destek sağlamalısınız. O Kilisenin bahçesinde, kolonlarının içinde, bizim konuştuklarımız hoş bir esinti gibi yayılmalı ve kalplere ilahi esini getirmeli. Aksi takdirde, Tanrıların her köşede yankılanan İlahi Korosu yerine, bir avuç sokak sanatçısından farksız, uyumsuz bir ses gürültüsü oluşturmuş olurduk.
İşin metaforik yanını bir kenara bırakırsak, bilginin yönetimini ve sözlerin denetimini iyi yapmalısınız. Bunun tersi yöndeki eylemler, sadece kendinizi ve başkalarını geriye sürükleme çabalarından başka bir sonuç ortaya koymayacaktır. Bilinçsiz de yapsanız, aslında yapılan işin özü budur.
Bilginiz yoksa, doğru şekilde zihninizi açarak öğrenmelisiniz. Bilginiz varsa, doğru şekilde, zihninizden düşünerek öğretmelisiniz. Yine de, eğer tercih yapılacaksa, her zaman faydasızlık, eksi götürümden iyidir. Üç Kere Büyük Hermes, Lord Thoth'un da dediği gibi: "Söz gümüşse, sükût altındır."
Buna dikkat ederek ilerleyiniz.
