satou
Member
- Joined
- Mar 24, 2022
- Messages
- 447
Karanlık her şeydir. Karanlık, evrenin sabit ve değişmez bir temel niteliğinde olan özüdür. 0 noktasıdır. Tüm sayılar 0'a olan uzaklıklarına göre değer kazanırlar. Ama ya 0 olmasaydı? Bu hiçlik dayanağı, tüm ışığın anlamını dolaylı yoldan kazandığı yerdir. Bu şey veya yer, tektir, aynı evrenin tekliği gibi. Bir açıdan, evren ölümün de kendisidir. Evren Ölüm iken Ruh ise Yaşamdır. Evren Karanlık iken Ruh Işıktır. Dualitenin özü. Evren, ruhun/ışığın dayandığı hiçliktir. Ölüm olmadan Yaşam asla olmaz.
Ortada herhangi bir ışık/canlı olmadığında geriye evren yani karanlık kalır, ve bu silinemez olandır. Varlığı zorunlu olandır. Karanlığın zorunlu olması, onu tam anlamıyla bir varlık yapmayan şeydir. Çünkü varlık yani ışık, silinebilirlik açısından değişkendir ve normalde ortada bulunmayan olandır.
Ruh, evren sayesinde kendi içinde değerli hale gelir. Gelişimin bireyselliği de aslında karanlığa yani evrene dayanır. Bir diğer değişle, varlık değerlidir ve onu değerli yapan da yokluktan ne kadar uzaklaştığıdır. Sayıların 0'dan uzaklaşarak değer kazanmaları, ruhun teklik temeli olan hiçlikten yani evrenden uzaklaşarak (onunla bütünleşmekten kaçınarak) bir belirginlik kazanmasıyla benzer şeydir. Unutmayın ki, Tanrıların ruhları parlak ve belirgindir. Hiçlikten ziyadesiyle uzaklaşmışlardır.
Hiçlikle boğuşmak, ona yakın olmak, "var olmak ama var olmamak", gri rengidir. Eğer ortada bir varlık gösterilecekse, bu en iyi şekilde yapılmalıdır ve mükemmelliğin bir diğer önem barındıran anlamı da budur. Kendinizi kimseyle karşılaştırmayın ve yokluktan uzaklaşarak (gelişerek, güçlenerek, parlayarak, aydınlanarak vs.) değerinizi bizzat evrenden yani karanlıktan alın.
Ortada herhangi bir ışık/canlı olmadığında geriye evren yani karanlık kalır, ve bu silinemez olandır. Varlığı zorunlu olandır. Karanlığın zorunlu olması, onu tam anlamıyla bir varlık yapmayan şeydir. Çünkü varlık yani ışık, silinebilirlik açısından değişkendir ve normalde ortada bulunmayan olandır.
Ruh, evren sayesinde kendi içinde değerli hale gelir. Gelişimin bireyselliği de aslında karanlığa yani evrene dayanır. Bir diğer değişle, varlık değerlidir ve onu değerli yapan da yokluktan ne kadar uzaklaştığıdır. Sayıların 0'dan uzaklaşarak değer kazanmaları, ruhun teklik temeli olan hiçlikten yani evrenden uzaklaşarak (onunla bütünleşmekten kaçınarak) bir belirginlik kazanmasıyla benzer şeydir. Unutmayın ki, Tanrıların ruhları parlak ve belirgindir. Hiçlikten ziyadesiyle uzaklaşmışlardır.
Hiçlikle boğuşmak, ona yakın olmak, "var olmak ama var olmamak", gri rengidir. Eğer ortada bir varlık gösterilecekse, bu en iyi şekilde yapılmalıdır ve mükemmelliğin bir diğer önem barındıran anlamı da budur. Kendinizi kimseyle karşılaştırmayın ve yokluktan uzaklaşarak (gelişerek, güçlenerek, parlayarak, aydınlanarak vs.) değerinizi bizzat evrenden yani karanlıktan alın.